بررسی تأثیر عصاره آب و دانه انار در پارکینسون ایجاد شده توسط mptp در موش سوری

بیماری پارکینسون دومین بیماری نورودژنراتیو شایع بعد از بیماری آلزایمر می باشد، که با تخریب نورون های دوپامینرژیک مسیر نیگرواستریاتال و در نتیجه کاهش دوپامین مشخص می گردد. استرس اکسیداتیو یکی از اتیولوژی های ذکر شده برای بیماری پارکینسون و مدل های حیوانی ایجاد شده توسط mptp می باشد. انار از جمله میوه های دارای اثرات شناخته شده متعدد است که مطالعات زیادی به بررسی اثرات آنتی اکسیدانی، ضد سرطانی و ضد التهابی آن پرداخته اند. با توجه به رویکرد امروزی به سمت درمان با گیاهان دارویی هدف اصلی این تحقیق بررسی خواص آنتی اکسیدانی آب انار و دانه آن در پیشگیری از بیماری پارکینسون می باشد. •روش مطالعه : 50 موش سوری نر در 5گروه 10تایی قرار گرفتند. در 3گروه، 3دوز مختلف عصاره آب و دانه انار به صورت خوراکی به مدت 1هفته تجویز و پس از یک هفته محلول mptp به روش حاد (mg/kg, ip 20) تزریق شد. در یکی از گروه های کنترل، نرمال سالین و در دیگری mptp تزریق گردید. سپس تمامی گروه ها از نظر ایجاد سفتی عضلانی به روش مورپرروگو مورد بررسی قرار گرفتند. •یافته ها : پس از ارزیابی داده ها اختلاف آماری معناداری در بین گروه های شاهد و مورد مشاهده شد، به طوری که میانگین سفتی عضلانی در هر 3 گروه مورد آزمایش در تمامی زمان ها (به جز دقیقه صفر) از گروه کنترل mptp کمتر و این اثر وابسته به دوز بود. نتیجه گیری : آب انار و دانه آن در کاهش سفتی عضلانی ناشی از پارکینسون ایجاد شده توسط mptp، در موش سوری موثر است.